Κατά 20 χλμ. διευρύνθηκε τους τελευταίους δύο μήνες το ρήγμα στην παγοκρηπίδα Λάρσεν C της Ανταρκτικής, φθάνοντας τα 160 χλμ. σε μήκος και τα 3,2 χλμ. σε πλάτος, στα ευρύτερα σημεία του και η μεγάλη πίεση που ασκεί το ρήγμα στα εναπομείναντα περίπου 30 χλμ. ανέπαφου πάγου κάνει την τους επιστήμονες να εκτιμούν ότι η αποκόλληση θα γίνει πολύ σύντομα κι όταν συμβεί αυτό, τότε θα δημιουργηθεί ένα από τα μεγαλύτερα παγόβουνα που έχουν ποτέ καταγραφεί, σύμφωνα με το Project Midas, την ερευνητική ομάδα μελέτης του ρήγματος.
Οι παγοκρηπίδες, που δημιουργούνται από την τήξη πάγου στους παγετώνες, επιπλέουν στο νερό και προσφέρουν δομική σταθερότητα στους παγετώνες, οι οποίοι στηρίζονται στο έδαφος της Ανταρκτικής και μια πιθανή κατάρρευση μιας παγοκρηπίδας μπορεί να επιτρέψει στον παγετώνα της να γλιστρήσει προς τον ωκεανότην ίδια ώρα, που η αύξηση των θερμοκρασιών στην περιοχή ενισχύει, με τη σειρά της, την υποχώρηση της παγοκρηπίδας, δημιουργώντας μια αλυσιδωτή αντίδραση στον παγετώνα, καθώς αυτός θα χάσει την αντιστήριξη που διαθέτει αυτήν τη στιγμή με αποτέλεσμα να συνεχίσει ανενόχλητος την πορεία του προς τη θάλασσα», λέει ο Ερικ Ρίνιο, ειδικός των παγετώνων στο JetPropulsionLaboratory της NASA.
Παρότι ενδεχόμενη κατάρρευση της Λάρσεν δεν θα συνέβαλε σημαντικά στην άνοδο της στάθμης των θαλασσών, η κατάρρευση άλλων ευάλωτων παγοκρηπίδων θα επηρεάσει τις θάλασσες σε όλο τον κόσμο.
Όπως είναι γνωστό, οι παγοκρηπίδες Λάσρεν Α και Β αποσυντέθηκαν το 1995 και το 2002 αντίστοιχα, αλλά και οι δύο ήταν πολύ μικρότερες από τη Λάρσεν C. Καμία απ΄ αυτές δεν επηρέασε σημαντικά τη στάθμη των θαλασσών, καθώς επέπλεαν ήδη πάνω από την επιφάνεια, ενώ οι παγετώνες πίσω τους δεν περιείχαν σημαντικούς όγκους νερού. Σύμφωνα με τον δρα Ρίνιο, η κατάρρευση της Λάρσεν C θα προσθέσει μικρό όγκο νερού στην παγκόσμια στάθμη των ωκεανών, αλλά αυτό που προκαλεί μεγαλύτερη ανησυχία στους επιστήμονες, είναι η «συμπεριφορά» των παγετώνων πίσω από τις παγοκρηπίδες, οι οποίοι διατηρούν τεράστιους όγκους νερού.
