Άρθρο για δημοσίευση δεχθήκαμε από αναγνώστη του «Σ» το οποίο αναδημοσιεύουμε αυτούσιο:
Φίλες και φίλοι καλησπέρα και πάλι! Ελπίζω να είστε όλοι καλά. Ξεκίνησα να γράφω ένα άρθρο προχθές έτσι απλά σαν μερικές σκέψεις και τελικά επειδή ένα ίσον κανένα έπεσα και πάλι στον εθισμό της πένας. Τελικά μένουμε σπίτι. Οκ πανδημία τριγύρω μας, κανείς μας δεν καταλαβαίνει και πολλά , μέσα σε ένα χαμό πληροφορίας όλοι μας προσπαθούμε να βρούμε κάποια άκρη. Παρόλα αυτά παραβλέπουμε κάτι σημαντικό. Κάτι που δεν ξανάγινε ποτέ στα χρονικά σε περίοδο ειρήνης. Μένουμε σπίτι!
Στη χώρα που χύθηκε αίμα κάποτε για να μπορείς φίλε και φίλη μου να είσαι έξω και να κυκλοφορείς, στη χώρα που κάποιοι ύψωσαν ψηλά τη σημαία και είπαν είμαστε ελεύθεροι στην ίδια χώρα σήμερα στέλνουμε μήνυμα για να πάμε τον σκύλο μας βόλτα. Θα μου πεις βέβαια καλά τα λες αλλά ΠΑΝΔΗΜΙΑ.. Θα σου απαντήσω λοιπόν ότι δεν με ενοχλεί το να μείνουμε σπίτι για ένα μήνα? Για δυο μήνες? ίσα ίσα θα τελειώσω ίσως και το βιβλίο που παιδεύω χρόνια. Με τρομάζει όμως το γεγονός ότι κατά μια διαβολική σύμπτωση όλα ήρθαν με μια σειρά ώστε να χαζέψουμε βήμα βήμα πριν μείνουμε σπίτι. Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Για σκεφτείτε αυτή την απαγόρευση πριν μια δεκαετία, θα ήταν ανθρωπίνως αδύνατη! Πλέον ηλεκτρονικές κάρτες, efood , facebook , Instagram , κάμερες, κινητά τελευταίας τεχνολογίας, όλα συνετέλεσαν ώστε αυτό το μένουμε σπίτι να είναι κάτι το απλό.
Δεν είναι όμως φίλοι μου. Δεν είναι γιατί οι περισσότεροι εξ ημών έχουμε χαζέψει τα τελευταία χρόνια από αυτό το κύμα πληροφορίας που έχουμε δεχθεί και προλαβαίνω εσένα που θα σκεφτείς «καλά τώρα τι μας λες ρε φίλε ευτυχώς γιατί έχουμε τεχνολογία» σου απαντώ λοιπόν είσαι και είμαι τελικά αρκετά ώριμος για αυτή τη τεχνολογία? Θυμάσαι μια μέρα τον τελευταίο χρόνο που να μην έπιασες το κινητό σου μόλις ξύπνησες? Θυμάσαι μια μέρα που σε καφετέρια με τον φίλο σου να μην ασχολήθηκες περισσότερο με το ιντερνέτ από το να κάτσεις να πιεις καφέ και να πείτε τα νέα σας? Τώρα κάποιοι άλλοι γκρινιάζουν και λένε ότι ζουν σε μια φυλακή. Μα σε αυτή τη φυλακή ζούμε φίλοι μου εδώ και χρόνια απλά δεν το έχουμε καταλάβει.
Τελικά οι περισσότεροι θα βγουν από το σπίτι κάποια στιγμή και το μόνο που δεν θα έχουν πάθει είναι να κολλήσουν τον ιό. Δυστυχώς η κατάθλιψη καραδοκεί σε πολλές Ελληνικές πόρτες και πιστέψτε με δεν είναι κάτι καινούργιο. Κρυβόταν καλά μέσα στον όχλο και σήμερα που απομονώθηκε ο καθένας στο σπίτι του απλά εμφανίστηκε μπροστά του. Πρέπει λοιπόν να αναλογιστούμε τώρα την ύστατη στιγμή που χάνουμε την ελευθερία μας ότι τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη αξία από αυτή!
Όταν και αν κάποια στιγμή λοιπόν ξαναβγούμε στους δρόμους ας δώσουμε αξία σε αυτό. Στο έξω , στη φύση, στον άνθρωπο μας, στην κουβέντα, σε κάποιο βιβλίο. Πως να δούμε την αλήθεια όταν ο καθένας μας λίγο πολύ έχει ήδη βουτήξει σε μια εικονική πραγματικότητα?
Οπότε δεν μένουμε σπίτι αλλά αναμένουμε στο σπίτι μέχρι να μπορέσουμε να βγούμε έξω.. αυτό είναι το σκεπτικό που θα έπρεπε να διέπει τον κάθε ένα και κάθε μια από εμάς, και όταν βγούμε γιατί θα ΒΓΟΥΜΕ να προσέξουμε τους δικούς μας ανθρώπους, αυτούς που τώρα μας λείπουν, αυτούς που αγαπάμε και μας αγαπούν, να τους προσέξουμε λίγο περισσότερο γιατί δεν είναι όσο δεδομένοι νομίζαμε ότι ήταν.
Ας χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία και την επιστήμη ευεργετικά και ας σταματήσουμε να είμαστε σκλάβοι αυτής! Καλή δύναμη σε όλους και όλες!
Υγ Σουζάννα με 154 ευρώ θα πιούμε καφέ…
Πάνος Βιτωράτος Μπερδεμπές
