«Σ» Στη συνέχεια, υπήρξε από την εταιρεία σας, αγορά «Ιγνιμβρίτη» για το έργο της Αγ. Ιωάννου;
«Όχι, ποτέ και κανείς δεν αγόρασε από μας «Ιγνιμβρίτη» για το συγκεκριμένο έργο».
«Σ» Δηλαδή ξεκίνησε το έργο της Αγ. Ιωάννου χωρίς να έχει αγοραστεί από σας ο «Ιγνιμβρίτης»;
«Στο έργο της Αγ. Ιωάννου έχει τοποθετηθεί ένα πέτρωμα όπου στην ετικέτα των πακέτων αναφέρεται η λέξη «Ιγνιμβρίτης», αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι! Δεν ξέρω γιατί έχει συμβεί αυτό. Παραπληροφόρηση; Παραπλάνηση; Απάτη; Τι να σας πω».
«Σ» Πως είστε σίγουρος ότι το πέτρωμα αυτό δεν είναι «Ιγνιμβρίτης»;
«Πήρα ένα κομμάτι από το υλικό αυτό, το έστειλα στο Ι.Γ.Μ.Ε (Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών) και μετά από ανάλυση αποδείχθηκε ότι πρόκειται για «Λιθαριτικό Τόφφο» ένα ορυκτό όξινης ηφαιστειακής προέλευσης».
«Σ» Επειδή δεν γνωρίζω από πετρώματα, αυτό το υλικό εξάγεται στην Ελλάδα;
«Προσωπικά δεν το γνωρίζω, αλλά και στο ΙΓΜΕ οι επιστήμονες μου είπαν ότι δεν το έχουν συναντήσει ξανά! Τώρα εάν υπάρχει στην αγορά και πωλείται δεν το γνωρίζω».
«Σ» Υπάρχει το ενδεχόμενο το υλικό αυτό να έχει εισαχθεί από χώρα του εξωτερικού;
«Αυτό είναι σίγουρο γιατί η ετικέτα του είναι ξενόγλωσση και από μια πρόχειρη έρευνα που έκανα πρέπει να έχει εισαχθεί ή από την Κίνα ή από την Ινδία!».
«Σ» Μετά από αυτή τη διαπίστωση, σε ποιες ενέργειες προχωρήσατε;
«Έχω καταγγείλει στις αρμόδιες αρχές αυτό το γεγονός, διότι όταν έγινε η μελέτη για την Αγ. Ιωάννου συντάχθηκε με τιμές ελληνικών προϊόντων και με κοστολόγια δικά μας. Ο εργολάβος είναι λογικό ότι ενδιαφέρεται να κερδίσει από το συγκεκριμένο έργο, και προφανώς αντί να δώσει περισσότερα χρήματα και να αγοράσει από εμάς «Ιγνιμβρίτη», εισήγαγε ένα φτηνό υλικό από την Ινδία ή την Κίνα ή το Πακιστάν, χώρες οι οποίες έχουν πάρα πολύ φθηνό κοστολόγιο.
Όμως η τεχνική εταιρεία που έχει αναλάβει το συγκεκριμένο έργο, είναι υποχρεωμένη βάσει των τευχών δημοπράτησης να εφαρμόσει και να εκτελέσει επακριβώς ότι λέει η μελέτη».
«Σ» Το υλικό αυτό εκτός του ότι είναι φθηνό, τηρεί τις προδιαγραφές ενός τέτοιου έργου;
«Αυτό δεν μπορεί να το ξέρει κανείς, και ο Δήμος οφείλει να ζητήσει από την τεχνική εταιρεία, τα απαραίτητα έγγραφα που πιστοποιούν την καταλληλότητα του συγκεκριμένου υλικού και τον τόπο παραγωγής του».
«Σ»Τι θα πρέπει να κάνει δηλαδή ο Δήμος;
«Κατ΄ αρχήν θα έπρεπε η τεχνική υπηρεσία του Δήμου Αγ. Παρασκευής πριν αρχίσει το έργο να υποχρεώσει την εταιρεία να στείλει στο ΙΓΜΕ με δικές της δαπάνες το υλικό αυτό για να εκδοθούν πιστοποιητικά καταλληλότητας του».
«Σ» Για ποιο λόγο δεν έγινε αυτή η ενέργεια;
«Έχω την πληροφορία ότι δείγματα έχουν σταλεί στο ΙΓΜΕ κι ότι στην τεχνική υπηρεσία του Δήμου έχουν σταλεί έγγραφα του Ινστιτούτου, τα οποία τους γνωστοποιούν ότι το υλικό δεν ήταν «Ιγνιμβρίτης» αλλά «Λιθαριτικός Τόφφος».
«Σ» κ. Αφεντούλη πόσο στοιχίζει το τετραγωνικό μέτρο του «Ιγνιμβρίτη» και ποιες είναι οι τιμές του εισαγόμενου για να καταλάβουμε για ποιες οικονομικές διαφορές μιλάμε;
«Η τιμή που είχαμε προσφέρει στο Δήμο Αγ. Παρασκευής ήταν 45 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο παραδοτέα στο Δήμο και για ποσότητα 3.400 τετραγωνικών».
«Σ» Εάν ο «Ιγνιμβρίτης» γίνει εισαγωγή από άλλη χώρα με πόσα ευρώ το τετραγωνικό μπορεί να τον αγοράσει κάποιος;
«Κοιτάξτε, εάν υπολογίσουμε ότι ο τεχνίτης που επεξεργάζεται το υλικό αυτό στην Ελλάδα αμείβεται με 100 ευρώ μεροκάματο στο οποίο περιλαμβάνονται και όλες οι εισφορές, ενώ στις χώρες που σας προανέφερα το μεροκάματο είναι έξι με επτά ευρώ, καταλαβαίνεται τη διαφορά, γιατί στο θέμα της μεταφοράς η διαφορά δεν είναι μεγάλη αφού έτσι κι αλλιώς σε κοντέινερς θα φορτωθεί. Υπολογίζω ότι θα πρέπει να το αγόρασαν 16 ευρώ περίπου το τετραγωνικό, ίσως και λιγότερο αφού δεν είναι «Ιγνιμβρίτης» αλλά «Λιθαριτικός Τόφφος».
«Σ» Ο «Ιγνιμβρίτης» είναι ανθεκτικό υλικό;
«Διαθέτει πιστοποίηση ότι τηρεί όλες τις προδιαγραφές που θέτει η ευρωπαϊκή ένωση
σε ότι αφορά τα υλικά με τα οποία κατασκευάζονται δημόσια έργα. Δηλαδή εάν η τοποθέτηση του «Ιγνιμβρίτη» γίνει σωστά και από τεχνίτες προσεκτικούς οι οποίοι θα φροντίσουν να μην υπάρχουν «κενά από κάτω» και να συγκολληθούν καλά οι πλάκες όταν θα τον τοποθετήσουν, τότε μπορεί ν΄ αντέξει ένα πολύ μεγάλο βάρος και μεγάλο χρονικό διάστημα. Θυμάμαι συγκεκριμένα ότι για το έργο της Αγ. Ιωάννου, η τεχνική υπηρεσία του Δήμου, μας είχε ζητήσει ξεχωριστό πιστοποιητικό για το «πόσο βάρος» μπορεί ν’ αντέξει το συγκεκριμένο υλικό ανά τετραγωνικό εκατοστό, το οποίο βεβαίως το είχαμε ζητήσει από το ΙΓΜΕ και το είχαμε προσκομίσει».
«Σ» Τα φθηνότερα υλικά, διαθέτουν τις απαιτούμενες προδιαγραφές ; είναι ανθεκτικά;
«Δεν το γνωρίζω, αλλά οι ποιοτικές αναλύσεις για την έκδοση των πιστοποιητικών είναι πολλές και χρονοβόρες. Θα πρέπει να μετρηθεί το υλικό σε ψύξη – απόψυξη σε 48 κύκλους, θα πρέπει να μετρηθεί η αντοχή του σε καύση, σε τριβή, σε φθορά, σε απορροφητικότητα κ.λ.π.».
«Σ» Σε ποιες ενέργειες έχετε προχωρήσει;
«Προσέφυγα στη Δικαιοσύνη, στον Υπουργό Εσωτερικών και στο Σώμα Επιθεωρητών Δημοσίων Έργων επειδή το συγκεκριμένο έργο χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό και χρησιμοποιείται για την επίστρωση των δρόμων ένα υλικό άσχετο προς αυτό που αναφέρεται στη μελέτη και σ΄ όλα τα συμβατικά τεύχη του έργου με αποτέλεσμα α) Να μην διασφαλίζεται η ποιότητα του έργου, αφού το χρησιμοποιούμενο υλικό είναι άγνωστης προέλευσης, ποιότητας και προδιαγραφών με αποτέλεσμα να κινδυνεύει το έργο να καταστραφεί και β) ο προϋπολογισμός της μελέτης συντάχθηκε βάσει του κόστους του προβλεπόμενου να χρησιμοποιηθεί για τις επιστρώσεις υλικού (Ιγνιμβρίτης), ενώ το πράγματι χρησιμοποιούμενο υλικό (λιθαρικός τόφφος) είναι σαφέστατα φθηνότερο υλικό, με αποτέλεσμα ο κρατικός προϋπολογισμός να πληρώνει ένα φθηνό υλικό με την τιμή ενός ακριβότερου υλικού».
«Σ» Με τις προσφυγές αυτές το ζητάτε κ. Αφεντούλη;
«Ζητώ α) Να παύσει η εκτέλεση των εκτελούμενων εργασιών επίστρωσης στο συγκεκριμένο έργο και β) Να ληφθούν δείγματα από το χρησιμοποιούμενο υλικό επίστρωσης και να σταλούν για τη διενέργεια πετρογραφικής εξέτασης στα εργαστήρια του ΙΓΜΕ».
Κάθε φορά που αλλάζει μια διοίκηση, ιδίως μετά από εκλογές εύλογα δημιουργείται στους Δήμους ένα «νεκρό διάστημα», επειδή ναι μεν η ευθύνη για την εύρυθμη λειτουργία των υπηρεσιών παραμένει στην διοίκηση που απέρχεται… αλλά είτε επειδή οι ασκούντες μέχρι της παραδόσεως τη διοίκηση δεν θέλουν να δεσμεύσουν την επόμενη διοίκηση με αποφάσεις και ενέργειες οι οποίες ενδεχομένως ν΄ ανήκουν σ’ ένα διαφορετικό μοντέλο διοίκησης, είτε επειδή ενδόμυχα θα ήθελαν να «αποτύχουν» οι αντικαταστάτες τους στα νέα τους καθήκοντα… το «νεκρό διάστημα» που προαναφέραμε δεν αποτελεί σχήμα λόγου αλλά μια πραγματικότητα.
