Ο Γιώργος Δημαράς, κάτοικος Αγίας Παρασκευής, εκλεγμένος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, εκπροσωπεί τους Οικολόγους Πράσινους στην εκλογική συνεργασία των δύο κομμάτων που επισημοποιήθηκε λίγο πριν τις βουλευτικές εκλογές του Ιανουαρίου 2015.
Ο κ. Δημαράς προέβη σε δηλώσεις για το πολυνομοσχέδιο της βαρύτατης φορολογίας των 7.500 σελίδων και μεταξύ άλλων επεσήμανε ότι ό ίδιος «θρηνεί για την Αριστερά που αναγκάζεται να ψηφίζει πράγματα έξω από τα πιστεύω της».
Ο κ. Δημαράς μεταξύ άλλων θρηνεί για την εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας και την υποδούλωση της πατρίδας και των Ελλήνων στους ξένους, παραδέχτηκε ότι δεν είναι τιμητικό να παραδίδεται η δημόσια περιουσία άμεσα ή έμμεσα σε ξένα συμφέροντα, θρηνεί γιατί ενώ θα ψηφίσει τα μέτρα ταυτόχρονα δε θέλει να το κάνει και δεν έχει «άλλη προοπτική».
Ο κ. Δημαράς θρηνεί για την καταστροφή του πλανήτη, για τα εγκληματικά λάθη των προηγούμενων κυβερνήσεων για τη «βολή» των υπολοίπων συναδέλφων του στα προνόμιά τους ενώ προέτρεψε τους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας να μην πανηγυρίζουν γιατί όπως τόνισε : «Αυτό είναι κατάντια».
Ο κ. Δημαράς επιπλέον μέσω του βήματος της Βουλής κάλεσε τους νέους «να μην πιστεύουν όσους τους λένε ότι υπάρχει εύκολος δρόμος» και να συνασπιστούν «όχι για να τα σπάνε» αλλά για να ανακαλύψουν τις αξίες που ο κ. Δημαράς και οι υπόλοιποι συνάδελφοί του έχουν ποδοπατήσει.
Για όποιον γνωρίσει από κοντά τον κ. Δημαρά, θα διαπιστώσει ότι είναι μια ευγενική φυσιογνωμία και ακούγοντας τον ήρεμο και λογικό λόγο του θα πεισθεί ότι είναι ένας άνθρωπος σώφρων, μορφωμένος, καλλιεργημένος και έτοιμος να ακούσει τους συμπολίτες του και να συζητήσει μαζί τους.
Η οβιδιακή μεταμόρφωση αυτού του ανθρώπου που καλεί τους νέους να «ανακαλύψουν» τις αξίες που ο ΙΔΙΟΣ ποδοπατεί ίσως είναι αποτέλεσμα της «τραβεστί» αριστερής πολιτικής που εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ, συνέπεια της οποίας ήταν και το ποσοστό του 0,82% που έλαβε στις τελευταίες εκλογές η φοιτητική παράταξη του εν λόγω κόμματος στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Η λέξη «θρήνος» χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια βαριά κατάσταση στεναχώριας και θλίψης. Συνήθως απώλεια συγγενικού ή αγαπημένου προσώπου ή ακόμα και μια κοινωνική τραγωδία. Ο κ. Δημαράς θρηνεί γιατί επιλέγει ν΄ αποτελεί την αιτία της «Υποδούλωσης» της πατρίδας και απ’ ότι καταλαβαίνουμε αυτή η θλίψη είναι που τον κατακυριεύει και τον μεταμορφώνει από υπερασπιστή του φυσικού κάλους του πλανήτη και της ανθρωποκεντρικής πολιτικής σε «Πραιτοριανό» του «Θατσερικού» και «Μερκελικού» δόγματος που λέει : «Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική».
Ο κ. Δημαράς ξεχνά ότι μπορεί να παραιτηθεί και να φερθεί με «Αξιοπρέπεια», ενθυμούμενος μ’ αυτόν τον τρόπο τα συνθήματα του Γενάρη 2015, αλλά και ν’ αρχίσει πάλι να είναι ευτυχισμένος και γεμάτος ζωή καθώς δε θα αποτελεί πια αιτία της ποδοπάτησης των αξιών, ούτε της υποδούλωσης της πατρίδας.
Μέχρι τότε (την παραίτηση του κ. Δημαρά) μπορεί η Βουλή με απευθείας ανάθεση στη ZewaSoft να προμηθεύει τον κ. Δημαρά με μαντηλάκια, καθώς επακόλουθο της θλίψης είναι το κλάμα, και φυσικά το «λογαριασμό» να τον χρεώσει σ’ εμάς όπως κάνει η εκάστοτε κυβέρνηση με τα μέτρα που νομοθετεί τα τελευταία έξι χρόνια. Αν σε κάτι είχε δίκιο ο κ. Δημαράς είναι ότι οι κυβερνήσεις αυτών των ετών πράγματι έχουν «εγκληματήσει» σε βάρος του ελληνικού λαού. Το πρόβλημα είναι ότι κι εκείνες οι κυβερνήσεις αντίστοιχα τα ίδια έλεγαν για τις προηγούμενες κι αντί η Αριστερά και η Οικολογία να θέσει τέλος σ’ αυτή την αέναη «ευθυνολογία», τη συνεχίζει με τέτοιο τρόπο που υποτιμά τη νοημοσύνη μας.
Χρήστος Ανδ. Μπαλωτής
Πηγές: http://www.pesotithes.gr/ , http://www.iefimerida.gr/ , protothema.gr
