To Φυσάει Κόντρα στην Αγία Παρασκευή εκφράζει την οδύνη του για την καταστροφή και τις ανθρώπινες απώλειες που προκάλεσαν οι πυρκαγιές στους οικισμούς της Ανατολικής Αττικής.
Εκφράζει τη συμπαράσταση και συμμετέχει μαζί με όλη την κοινωνία στην τεράστια προσπάθεια βοήθειας και αλληλεγγύης προς τους συμπολίτες μας, αλλά ταυτόχρονα αρνείται να σιωπήσει μπροστά σε αυτή την πρωτοφανή ανθρωπιστική και περιβαλλοντική τραγωδία και τα αίτιά της.
Το να καίγονται από δασικές πυρκαγιές το έτος 2018 εκτάσεις και περιουσίες είναι αρκετά επώδυνο, ειδικά για αυτούς που χάνουν το μοναδικό βιός τους. Παρόλα αυτά, είναι κάτι που το χωρά ο νους.
Το να εγκλωβίζονται εκατοντάδες άνθρωποι και να καίγονται ζωντανοί είναι ασύλληπτο, θα έπρεπε να είναι ανεπίτρεπτο.
Και όμως συμβαίνει στην Ελλάδα του 2018. Μια χώρα μετά από σχεδόν μια δεκαετία μνημόνια και παράλληλα μια χώρα στις πρώτες θέσεις στο ΝΑΤΟ ως προς τις δαπάνες σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς.
Το ρήγμα βαθαίνει με την μία καταστροφή να έπεται της άλλης. Σαρωνικός, Μάνδρα, Πεντέλη και τώρα αυτές οι πυρκαγιές στην Αττική, έρχονται να προστεθούν στο μακρύ κατάλογο των καταστροφών οπού ο κόσμος έμεινε με ένα μεγάλο ερωτηματικό.
Θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί αλλιώς; Ήταν ανάγκη να φτάσουμε στην καταστροφή; Σε αυτό το πλαίσιο, αντιμέτωπη με την δύναμη των φυσικών καταστροφών, η χώρα μας βρίσκεται τα τελευταία χρόνια δίπλα ανυπεράσπιστη.
Αφενός στο σκέλος των αιτιών που προκαλούν τις καταστροφές έχουμε το σάλπισμα της επέκτασης της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης σε βάρος της φύσης.
Νέα πεδία κερδοφορίας που τα τελευταία χρόνια αποτελούν το επίσημο μοντέλο ανάπτυξης. Συνοδευόμενα από πληθώρα νομοθετημάτων που βήμα το βήμα έχουν καταφέρει να ξηλώσουν όλες παρελθούσες προστασίες προς το περιβάλλον και το δημόσιο συμφέρον.
Καταστρέψτε, ρημάξτε, χτίστε παντού, εκχερσώστε τα πάντα, βάλτε όπου μπορείτε μία ταμειακή μηχανή να εκμεταλλεύεται το φυσικό κάλλος της χώρας, τις ακτές και τα μνημεία της, είναι το νέο δόγμα.
Η σε βάρος του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας αλλά και της τσέπης του καθενός μας διαχείριση των σκουπιδιών, η εξόρυξη ορυκτών και υδρογονανθράκων, τα νέα μεγάλα κατασκευαστικά πρότζεκτ σε τουρισμό, ενέργεια, διαμετακομισμό αποτελούν το συμπλήρωμα της ασυδοσίας των αυθαιρέτων τα οποία μπορούν να είναι και νόμιμα, της νομοθεσίας για τις οικιστικές πυκνώσεις, της διάλυσης κάθε δημόσιου ελεγκτικού μηχανισμού.
Αφετέρου στο σκέλος της πολιτικής προστασίας παρατηρούμε το πλήρες ξεχαρβάλωμα των κρατικών μηχανισμών.
Όχι ότι κάποτε είχαμε πλήρως ανεπτυγμένη πολιτική προστασία, ωστόσο η διαρκής υποχρηματοδότηση, η δραματική υποστελέχωση, η έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής και η ανυπαρξία εφαρμόσιμων σχεδίων τα τελευταία χρόνια αποκαλύπτεται μπροστά στην ανημποριά του κρατικού μηχανισμού να λειτουργήσει αποτελεσματικά την ώρα που χρειάζεται.
Μόνο φέτος έχουμε λιγότερα 120 εκατομμύρια Ευρώ για την δασοπυρόσβεση. Από τη μια δεν υπάρχουν επαρκή και σύγχρονα μέσα πυρόσβεσης, και από την άλλη υπάρχει και μια λανθασμένη επικέντρωση μόνο στα εναέρια μέσα, υποτιμώντας τη σημασία της επίγειας πυρόσβεσης και κυρίως της πρόληψης, της οργάνωσης και του συντονισμού.
Ο κρατικός μηχανισμός έχει αφεθεί ολοκληρωτικά στη μεγαλοκαρδία των ευεργετών που κάθε πέντε δέκα χρόνια θα μπουν στο κόπο να παραχωρήσουν μέρος της κερδοφορίας τους δωρίζοντας στο κράτος μερικά ασθενοφόρα ή κανα- δύο πυροσβεστικά αεροσκάφη και στη συνδρομή των ΜΚΟ και των δομών αλληλεγγύης.
Το μόνο μέλημα του κυβερνητικού μηχανισμού είναι η διαχείριση της δημόσιας εικόνας του μπροστά στην εκάστοτε λαίλαπα. Για την επί της ουσίας αντιμετώπιση των προβλημάτων ούτε κουβέντα. Βλέποντας και κάνοντας. Μόνο που αυτό μερικές φορές καταλήγει σε τραγωδία.
Αντιμέτωπη με το πρόβλημα και τον θρήνο για τις ζωές που χάθηκαν και τις περιουσίες που καταστράφηκαν, η κυβέρνηση διατείνεται ότι είναι η ώρα της ενότητας και της κοινής προσπάθειας.
Δεν θα είχαμε λόγο να μην το υποστηρίξουμε, εάν με αυτό τον τρόπο δεν προέκυπτε ο υπαρκτός κίνδυνος η κυβέρνηση και η ηγεσία της Περιφέρειας Αττικής να καταφέρουν να διαφύγουν των ευθυνών τους.
Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα: Υπάρχουν και ποια είναι τα σχέδια της πολιτικής προστασίας για δασικές πυρκαγιές, πλημύρες, σεισμούς; Ποιους εμπλέκουν και σε ποιο βαθμό λεπτομέρειας είναι ανεπτυγμένα, ποιες ασκήσεις έχουν πραγματοποιηθεί, κάθε πόσο αναθεωρούνται και συμπληρώνονται και ποια η ετοιμότητα τους;
Ενισχύθηκε ή αποδυναμώθηκε τα χρόνια διακυβέρνησής ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ η ικανότητα της πυροσβεστικής υπηρεσίας και της υπηρεσίας πολιτικής προστασίας να φέρνουν σε πέρας τέτοιας κλίμακας επιχειρήσεις; Υπήρξε ή όχι κακή εκτίμηση, εφησυχασμός και ολιγωρία τις ώρες που η μαζική εκκένωση των οικισμών θα ήταν εφικτή;
Πράγματι, είναι ακόμα νωρίς για να γνωρίζουμε ακριβώς το λόγο έναρξης της πυρκαγιάς, και φυσικά ισχύει ότι τα έντονα καιρικά φαινόμενα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για την ταχύτατη εξάπλωσή της και τη δυσκολία περιορισμού και κατάσβεσης.
Αρκεί όμως αυτό για να απαντηθούν τα ερωτήματα και να μειωθούν οι πολιτικές ευθύνες της Κυβέρνησης και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης;
Το μπαράζ εμπρησμών από οικοπεδοφάγους, «επενδυτές», εργολάβους ή ακόμα και από αμέλεια (που αποδεδειγμένα είναι η αιτία της συντριπτικής πλειονότητας των πυρκαγιών στη χώρα μας εδώ και δεκαετίες), γιατί ονομάζεται ακόμα μία φορά ασύμμετρη απειλή;
Το αντίστοιχο μπαράζ νομοθετημάτων που όχι μόνο δεν περιόρισε και τακτοποίησε την άναρχη δόμηση αλλά την καθιέρωσε, νομιμοποίησε και επέκτεινε μήπως άνοιξε το δρόμο για νέα σχέδια εμπρησμών και καταπατήσεων ;
Η πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική, φυσικά, δε συνδέεται μόνο με την τωρινή μνημονιακή διάλυση της πολιτικής προστασία αλλά και με χρόνιες παθογένειες της οικιστικής ανάπτυξης της χώρας.
Η αστική διάχυση που συντελείται για χρόνια στο σύνολο σχεδόν της Αττικής, η άναρχη και συχνά αυθαίρετη δόμηση, η ανιεράρχητη μίξη δασικών και οικιστικών εκτάσεων δημιουργούν αυτές τις εφιαλτικές προϋποθέσεις για πυρκαγιές μέσα σε πυκνοδομημένες αλλά χωρίς σωστό σχεδιασμό περιοχές, οι οποίες μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα απειλούν κτίρια και ανθρώπους.
Όμως αυτά είναι γνωστά εδώ και δεκαετίες. Τι έκανε τόσα χρόνια, όμως για να αποτραπεί ο θάνατος τόσων και τόσων ανθρώπων; Ποιες κατευθύνσεις, ποιους περιορισμούς, ποιους ελέγχους, ποιο σχεδιασμό επέβαλλε;
Ποιες προϋποθέσεις κατασκευής είτε πολεοδομικές, είτε και κτιριολογικές για κτίρια κοντά σε πευκοδάση υπάρχουν. Σε τι κατάσταση βρίσκονταν οι δημόσιες εκτάσεις, είχε γίνει αποψίλωση από ξερά χόρτα και καύσιμη ύλη; Υπήρχε πρόληψη για διόδους διαφυγής σε περίπτωση πυρκαγιάς;
Το μεγαλύτερο όμως ερώτημα είναι αν υπάρχει κάποιο σχέδιο για την οικιστική ανάπτυξη και την προστασία του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης ζωής που να επιδιώκει -έστω σε βάθος χρόνου- να αναιρέσει παθογένειες του παρελθόντος και να θέσει τους άξονες για μια διαφορετική πολιτική υπέρ των ανθρώπων και της φύσης και όχι υπέρ του ιδιωτικού κεφαλαίου και των «επενδύσεων».
Προφανώς το ερώτημα είναι ρητορικό. Τόσο η σημερινή, όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, όχι απλά δε συγκρούστηκαν αλλά ακολούθησαν την ίδια, καταστροφική για το περιβάλλον και την κοινωνία, πολιτική υποταγής των πάντων στα συμφέροντα της εξυπηρέτησης του ληστρικού χρέους και στην αναγνώριση της επιχειρηματικότητας και του κέρδους ως ανώτατης αξίας.
Ποια συγκεκριμένα έργα έγιναν αυτά τα χρόνια για την πρόληψη και την προστασία από φυσικές καταστροφές; Πώς συγκεκριμένα αξιοποιήθηκαν οι δεκάδες μελέτες, προγνώσεις, επισημάνσεις, έρευνες για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και των έντονων καιρικών φαινομένων που αποτελούν πλέον παγκόσμια σταθερά;
Συγκεκριμένα, όχι επικοινωνιακές ανοησίες. Η απάντηση είναι γνωστή σε όλους και όλες. Εδώ έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τις φονικές πλημμύρες στη Μάνδρα και δεν έχει γίνει τίποτα.
Για εμάς οι ευθύνες είναι προφανείς και είναι τόσο μεγάλες που απορούμε πως έστω ως δείγμα της παραμικρής ανάληψης ευθύνης δεν έχει παραιτηθεί ακόμα κανένας. Θεωρούμε μάλιστα ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να τις αναδείξουμε.
Όχι επειδή δεν συμπαραστεκόμαστε στα θύματα, ούτε επειδή υποτιμάμε το κύμα αλληλεγγύης και την γενναία στάση χιλιάδων συμπολιτών μας που σπεύσανε να βοηθήσουν.
Άλλωστε κλιμάκιο του «Φυσάει Κόντρα στην Αγία Παρασκευή» παραβρέθηκε από τις πρώτες ώρες της καταστροφής στην περιοχή για να εκτιμήσει την κατάσταση και να συνδράμει όσο μπορεί.
Καλούμε τους συμπολίτες μας που μοιράζονται τις ίδιες αγονίες με εμάς, να ενώσουμε δυνάμεις και να αποτελέσουμε όλοι μαζί ένα κύμα που θα σαρώσει τον κυνισμό και τον εμπαιγμό από πλευράς κυβέρνησης, αντιπολίτευσης και ΜΜΕ και θα απαιτήσει εδώ και τώρα την εκκίνηση μίας αντίστροφης πορείας τόσο στην πρόληψη όσο και στην αντιμετώπιση τέτοιων καταστροφών.
Με γενναία χρηματοδότηση της πυροσβεστικής υπηρεσίας και της δασοπροστασίας, προσλήψεις και δαπάνες για αγορά υλικοτεχνικής υποδομής, για σύγχρονα και αποτελεσματικά συστήματα και σχέδια πολιτικής προστασίας, για να μπει οριστικό φρένο στην ισοπέδωση του περιβάλλοντος από κάθε λογής επίδοξους επενδυτές με τη θέσπιση ενός σύγχρονου νομοθετικού πλαισίου που θα θέτει με ριζοσπαστικό τρόπο την προστασία του περιβάλλοντος πάνω από τα κέρδη.
Ως «Φυσάει Κόντρα στην Αγία Παρασκευή» το επόμενο διάστημα σκοπεύουμε να ανοίξουμε το θέμα της πολιτικής προστασίας στο σκέλος που εμπλέκεται ο Δήμος μας αλλά και η διεύθυνση της πυροσβεστικής υπηρεσίας που έχει την πόλη μας ως χώρο ευθύνης.
Απαιτούμε καταρχάς να υπάρξει πλήρης ενημέρωση με όρους δημόσιας διαβούλευσης για τα σχέδια που υπάρχουν ειδικά για την περίπτωση πυρκαγιάς στον Υμηττό όσο και για την περίπτωση ισχυρού σεισμού, προκειμένου να υπάρχει και ενημέρωση αλλά και έλεγχος από τους ίδιους τους συμπολίτες μας όσον αφορά την αποτελεσματικότητά τους.
Με όσες περισσότερες δυνάμεις έχουμε, συμμετέχουμε κι εμείς στις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και βοήθειας προς τις πληγείσες περιοχές. Θα συνεχίσουμε και τις επόμενες μέρες, όπως θα συνεχίσουμε και τον αγώνα μας ενάντια στις μνημονιακές κυβερνήσεις και την καπιταλιστική καταστροφή της φύσης και της ζωής.
