Από την στιγμή που έγιναν οι πρώτες συζητήσεις στον ΣΥΡΙΖΑ για εκλογές με απλή αναλογική στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, εξέφρασα μέσα απ’ τις σελίδες του «Σχολιαστή» την αντίθεση μου σ’ αυτήν την «προοπτική» που τελικά έγινε νόμος του κράτους.
Ήμουν πάντα υπέρμαχος της «Απλής αναλογικής» και αντίθετος του συστήματος που έθετε «πλαφόν» (συνήθως υψηλό) ως προϋπόθεση για την εκπροσώπηση μιας παράταξης , δηλαδή για την «Επιλογή» μιας μεγάλης μερίδα ψηφοφόρων η οποία είτε «πετιόταν στα σκουπίδια» ή προσμετρούσε (στην χειρότερη περίπτωση) υπέρ του «πρώτου»!
Η διαφωνία μου με την «αναλογική» του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι ναι μεν επιτρέπει σε μικρές παρατάξεις να εκπροσωπηθούν, αλλά ΑΦΑΙΡΕΙ την δυνατότητα ( εκ του πονηρού) στην πρώτη παράταξη να εφαρμόσει «Αυτοδύναμα» το όποιο πρόγραμμα έχει εξαγγείλει και να κριθεί στο τέλος… αλλά την Εξαναγκάζει να ζητά την «βοήθεια» από άλλες παρατάξεις με ενδεχομένως εντελώς διαφορετικό πρόγραμμα.
Ισχυρίζονται οι «σοφοί» του ΣΥΡΙΖΑ ότι «αυτό» που σας περιέγραψα γίνεται για να «μάθουν» οι δημοτικοί σύμβουλοι να «συνεργάζονται για το καλό της πόλης”.
*«Κολοκύθια τούμπανα» που λέει και ο σοφός λαός ή “Pumpkinsdrums” που θα έλεγε ξενόγλωσσος που αγαπά το black Humor. Σιγά μη μάθουν μέσα σε «μια νύχτα» – αυτοί που αλληλομαχαιρώνονται σε γήπεδα κι αλάνες… αυτοί που αλληλοεξοντώνονται σε «σαϊτοπόλεμους» και «ρουκετοπόλεμους» – να «συνεργάζονται για το κοινό καλό».
Ο Φαρισαϊσμός στο μεγαλείο του. Από τη μια μεριά να μιλάς για «συνεργασία» κι απ’ την άλλη να προσπαθείς να συμμετέχεις στην άσκηση εξουσίας, την στιγμή κατά την οποία οι «πολλοί» επέλεξαν να καθίσεις στα έδρανα της αντιπολίτευσης γιατί δεν τους πείθεις να σ’ εμπιστευτούν ξανά για να διοικήσεις, αλλά σου αναγνωρίζουν το ταλέντο να αντιπολιτεύεσαι δυναμικά προς το συμφέρον τους.
Είμαι επίσης ενάντια στο συγκεκριμένο νόμο, όχι μόνο επειδή αυτός παράγει «τερατογεννήσεις» σε επίπεδο συνεργασιών , αλλά κυρίως επειδή Νομιμοποιεί την «Συναλλαγή» και την «Εμπορευματοποίηση» της ψήφου των Δημοτικών συμβούλων… κι όλα αυτά λειτουργούν σε βάρος του «καλού της πόλης και των πολιτών» και υπέρ της «ιδιοτέλειας».
Ήδη στην πόλη μας «άρχισαν τα όργανα». Επαγγελματίες «αεριτζήδες» και «δαγκανιάρηδες» φίλων και συμπολεμιστών που δεν έχουν ούτε ένα «ένσημο εργασίας» στη ζωή τους «τρίβουν τα χέρια τους» κι «ακονίζουν τα δόντια τους»… «μυρίζει αίμα»… τα σαρκοβόρα οσμίζονται «σάρκα» κι ετοιμάζονται… άλλοι πάλι «γλύφουν εκεί που έφτυναν» για μια «θέση στον ήλιο»… ορδές «σωτήρων» που δεν γνωρίζουν ούτε τους δρόμους άλλων περιοχών πλην της γειτονιάς τους, ετοιμάζουν «δικανικούς σωτηρίας» και «ευαγγελίζονται μια νέα Εδέμ» για τους συμπολίτες τους… καθ’ έξιν και κατ’ επάγγελμα «διασπαστές παρατάξεων» δηλητηριάζουν όποιο υγειές «κομμάτι» του κόμματος προσπαθεί για κάτι «νέο»… επαγγελματικά επαναστατικά στελέχη ετοιμάζονται να καταλάβουν τα «θερινά ανάκτορα» με τη σιγουριά της βόλεψης που προσφέρει η αστική δημοκρατία… διανοούμενοι του «τίποτα και της συφοράς» με ρακί ή εσπρέσο «παράγουν πολιτική» σε ταβέρνες και καφετέριες… το πανηγύρι στήθηκε κι όλοι τρέχουν να ποντάρουν στον τροχό της τύχης… σκληρόπετσα ερπετόμορφα αλληλοσπαράσσονται στις αυλές των κομμάτων για το χρίσμα… «απογοητευμένοι – ελπίζοντες» συνοδοιπορούν με βάρκα την ελπίδα σε θάλασσες με καλογυμνασμένα σκυλόψαρα… νεοφερμένοι και «τουρίστες» αναζητούν τον «εκπρόσωπο» του κόμματος… και «αντιπρόσωποι» θεών πολιτικολογούν στα «ποίμνια»…
Καλώς ορίσατε. Η παράσταση αρχίζει.
Ανδρέας Χρ. Μπαλωτής
Δημοσιογράφος –Μέλος ΕΣΗΕΑ
