Στην διαθήκη του, αφού διένειμε στα παιδιά και τα εγγόνια του την κινητή και ακίνητη περιουσία του, συμπεριέλαβε και τους δύο ανιψιούς του στους οποίους παραχώρησε το δικαίωμα να χρησιμοποιούν την συγκεκριμένη Βίλα για 50 χρόνια ως τόπο παραθερισμού και μετά την παρέλευση του συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος, και συγκεκριμένα το 2025 , αυτή θα περιερχόταν στην πλήρη κυριότητα του Δήμου, το δε Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης θ’ αποφάσιζε για την αξιοποίηση της αποκλειστικά για πολιτιστικούς και φιλανθρωπικούς σκοπούς και το μόνο που ζήτησε από το Δήμο, ήταν να τοποθετήσει μια αναμνηστική μαρμάρινη «πλάκα» με την ονομασία «Βίλα Σιστοβάρη».
Η Βίλα δεν κατοικήθηκε από τα ανίψια του αλλά νοικιάστηκε και λειτούργησε εκεί το νηπιαγωγείο «Μητέρα». Όταν οι επιχειρηματίες αποφάσισαν ν’ αποχωρήσουν στις αρχές του 2000, ο ένας εκ των ανιψιών ξεκίνησε μια σειρά επαφών με το Δήμο σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει κάποια χρήματα παραχωρώντας τη βίλα στο Δήμο νωρίτερα από τη λήξη των 50 ετών.
Από το σημείο αυτό ξεκινά η «Οδύσσεια» της Βίλας, μια «Οδύσσεια» που γράφτηκε από τον Ευγένιο Ιονέσκο, πατέρα του θεάτρου του παραλόγου, κι όχι από τον Όμηρο, με αποτέλεσμα σήμερα στη θέση της να υψώνεται το αισθητικό τερατούργημα που φέρει την επωνυμία “DaVinci”.
Tα «πως» και τα «γιατί» κατεδαφίστηκε χωρίς άδεια η Βίλα και τα «πως» και τα «γιατί» οικοδομήθηκε χωρίς οικοδομική άδεια το τερατούργημα, έχουν λεχθεί στις αίθουσες των δικαστηρίων και στις σελίδες του «Σχολιαστή» για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.
Τα γράφω αυτά, γιατί αυτές τις μέρες, η Διοίκηση του Γιάννη Σταθόπουλου έχει προγραμματίσει συζήτηση για το επίμαχο θέμα, μετά τη γνωμοδότηση του Νομικού γραφείου στο οποίο είχε ανατεθεί η όλη υπόθεση.
(Δεξιά φωτογραφία όπως ήταν το οικόπεδο πριν την κατεδάφιση της βίλας)
Γνωρίζω και θα αναφέρω στο τέλος αυτού του κειμένου το πόρισμα της συγκεκριμένης γνωμοδότησης, αλλά δεν θα προσεγγίσω την υπόθεση «Σιστοβάρη» στο κείμενο αυτό από «Νομικής» αλλά από Ηθικής και Πολιτικής πλευράς.
Η οδός «Ασημακοπούλου» έχει λάβει το όνομα του ανθρώπου ο οποίος δώρισε στη Δήμο μας ένα οικόπεδο και τιμήθηκε από το Δημοτικό συμβούλιο για το λόγο αυτό.
Η οδός «Ευεργέτη Γιαβάση» ή απλά «Γιαβάση», έχει λάβει το όνομα του ανθρώπου ο οποίος δώρισε στη Δήμο μας ένα ακίνητο στην οδό Ερμού, το οποίο παραμένει αναξιοποίητο και ερειπώνει, αλλά τιμήθηκε από το Δημοτικό συμβούλιο για το λόγο αυτό.
Ο Αθανάσιος Σιστοβάρης, ο οποίος παραχώρησε στο δήμο 2,5 περίπου στρέμματα και μια βίλα στην οδό Αγ. Ιωάννου δεν τιμήθηκε από καμία Διοίκηση, αντίθετα η «βούληση» του ενεγράφη στα παλαιότερα των υποδημάτων των «Δημοτικών αρχόντων» που διοίκησαν την πόλη και η περιουσία που μας άφησε έγινε «Βορά των Ορνέων» με ευθύνη όλων όσοι είχαν την ευθύνη και τη δύναμη να αποτρέψουν τα «Λυκόρνια».
Το θέμα «Σιστοβάρη» δεν ήταν και δεν είναι «Νομικό». Ήταν και παραμένει Ηθικό και Πολιτικό.
Η Βίλα Ιόλα αν σωθεί αυτό θα το οφείλει στο γεγονός ότι το συγκεκριμένο οικοδομικό τετράγωνο έχει χαρακτηριστεί με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου ως «Χώρος Πολιτισμού». Η «Βίλα Σιστοβάρη», η οποία παραχωρήθηκε από τον αείμνηστο ευεργέτη για χρήση αποκλειστικά πολιτιστικών ή φιλανθρωπικών δραστηριοτήτων, το οικοδομικό της τετράγωνο παραμένει ως «Κέντρο Πόλης» και ίσως θα πρέπει να είμαστε κι ευχαριστημένοι που δεν λειτούργησε εκεί κάποιο «Διαβαλκανικό κέντρο σεξουαλικής παροχής υπηρεσιών για κάθε γούστο» ή κάτι παρεμφερές…
Το θέμα «Σιστοβάρη» δεν ήταν και δεν είναι «Νομικό». Ήταν και παραμένει Ηθικό και Πολιτικό και καλείται σήμερα ο Γιάννης Σταθόπουλος και η Δημοτική αρχή να σταθεί στο ύψος που οι ίδιοι έχουν θέσει και ν’ αποδείξουν ότι δεν είναι μια Διοίκηση που νοιάζεται αποκλειστικά για την επανεκλογή της, αλλά μια Διοίκηση που θα υπερασπιστεί επιτέλους το Δημόσιο συμφέρον και το «Καλό της πόλης και των πολιτών».
Σ΄ αυτόν της το αγώνα έχει σημαντικό σύμμαχο τη Νομική γνωμοδότηση η οποία καταλήγοντας στο «Δια ταύτα» αναφέρει τα εξής:
«Συνοψίζοντας τα ανωτέρω αναπτυχθέντα θα μπορούσαμε να καταλήξουμε στα εξής δύο βασικά συμπεράσματα:
(1) Όσον αφορά το δικαίωμα του Δήμου ως τελικού κληροδόχου επί του κληροδοτουμένου ακινήτου αυτό τυγχάνει κατοχυρωμένο χωρίς να υφίσταται κίνδυνος απώλειας. Προς μείζονα διασφάλιση θα μπορούσε ο Δήμος να προβεί στην έκδοση και μεταγραφή κληρονομητηρίου. Οι όποιες προσπάθειες του Δήμου θα πρέπει να επικεντρωθούν στην διασφάλιση της έγκαιρης ανάκτησης της φυσικής εξουσίας επί του ακινήτου όταν έρθει ο χρόνος της επαγωγής της κληροδοσίας στον Δήμο το έτος 2025.
(2) Όσον αφορά το ζήτημα της άδειας λειτουργίας της επιχείρησης υγειονομικού ενδιαφέροντος που λειτουργεί στο χώρο του κληροδοτήματος, συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις που επιτρέπουν την ανάκληση της εν λόγω αδείας, η δε λήψη της σχετικής απόφασης εναπόκειται στην διακριτική ευχέρεια του Δήμου με την στάθμιση των ειδικότερων δεδομένων της περίπτωσης».
Ανδρέας Χρ. Μπαλωτής
Δημοσιογράφος ΕΣΗΕΑ – ΠΟΕΣΥ
